Ο θυλακικός λειχήνας είναι μορφή αλωπεκίας στην οποία εμφανίζονται περιοχές στο τριχωτό της κεφαλής κενές από τρίχες.

Ανήκει στις λεγόμενες ουλωτικές αλωπεκίες, το οποίο σημαίνει ότι στην περιοχή που απογυμνώνεται από τρίχες αντικαθίσταται ο τριχικός θύλακας από ουλώδη ιστό. Αυτό σημαίνει ότι χωρίς επεμβατικές μεθόδους στις περιοχές αυτές δεν επανεκφύεται τρίχα και γι αυτό το λόγο είναι πολύ σημαντικό η διάγνωση και η έναρξη της θεραπείας της νόσου να γίνει νωρίς ώστε να διακοπεί η εξέλιξή της.

Συνήθως προσβάλει άτομα μεταξύ 30 και 60 χρονών, ενώ σπανιότερα εμφανίζεται και σε μικρότερες ηλικίες. Οι γυναίκες προσβάλλονται συχνότερα από τους άντρες.

Συνήθως εμφανίζονται πλάκες στο τριχωτό της κεφαλής, κενές τριχών, που μπορεί έχουν κνησμό, ενώ το χαρακτηριστικό εύρημα αποτελεί απολέπιση γύρω από την τρίχα, κοντά στο δέρμα (περιθυλακική υπερκεράτωση). Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε θέση του τριχωτού, ενώ σπάνια επηρεάζει και τα φρύδια.

Μια σπάνια μορφή της νόσου αποτελεί η πρόσθια ινωτική αλωπεκία, όπου εμφανίζονται τα παραπάνω ευρήματα στην στεφάνη του τριχωτού, στη θέση δηλαδή που ξεκινά το τριχωτό πάνω από το μέτωπο.

 

Σημαντικό είναι να γίνει σωστή διάγνωση και διαχωρισμός από άλλες ουλωτικές αλωπεκίες, στο οποίο μας βοηθά η κλινική εξέταση του ασθενούς, η τριχοσκόπηση και η δερματοσκόπηση του δέρματος της κεφαλής, ενώ την τελική διάγνωση θέτει η βιοψία δέρματος.

Οι θεραπείες χωρίζονται σε τοπικές για τα αρχικά στάδια της νόσου (λοσιόν κορτικοστεροειδών ή ενδοβλαβικές εγχύσεις) και σε συστηματικές θεραπείες από το στόμα (ρετινοειδή, ανθελονοσιακά κ.α.).

Ειδική μορφή θεραπείας είναι η φωτοθεραπεία με UVA ή UVB με πολύ καλά αποτελέσματα.